FINAL FANTASY X

Dziesiata czesc Final Fantasy opowiada historieTidusa. Tidus jest gwiazda sportu zwanego Blitzball. Podczasjednego z meczy, miasto zostaje zaatakowane przez potezna istotezwana Sin. Mieszkancy miasta ponosza smierc, podczas gdy Tiduswychodzi zywy z opresji, wraz ze „straznikiem” o imieniu Auron. Jaksie jednak okazuje, Tidus przenosi sie w niejasnych okolicznosciachdo nieznanego mu swiata. I tu zaczyna sie standardowa rozgrywkaznana z serii FF, choc realizacja i kunszt tej pozycji stojanon-stop na najwyzszym poziomie.

Tidus poznaje kolejne postacie, które przylaczajasie, lub tez nie, tworzac druzyne. Toczymy walki, nabieramydoswiadczenia (w tym miejscu calkiem ciekawie rozwiazany system,choc nie tak bardzo innowacyjny, jak mogloby sie na poczatkuwydawac), no i oczywiscie poznajemy coraz to nowe elementy fabuly,która jak zwykle w FF – jest bardzo mocnym punktem gry. Najwiekszymprzelomem jest zastosowanie lektorów, zamiast napisów podczaswypowiedzi postaci. Ten element bardzo korzystnie wplywa narozgrywke, a trzeba powiedziec, ze ilosc kwestii mówionych jestnaprawde ogromna, jednoczesnie nie na tyle, by zanudzac gracza.Grafika to kolejny krok naprzód; jest piekna, bogata w szczególy iefekty specjalne (te oczywiscie daja o sobie znac glownie podczasswietnie prezentowanych walk). Przerywniki filmowe z FFX wyznaczylynowy poziom ich realizacji pozostawiajac inne gry w tym elemenciedaleko w tyle. Jak na serie FF przystalo, gra jest dluga, a ilosc iróznorodnosc zadan pobocznych (subqestów) pozwala na poteznewydluzenie rozgrywki lub tez kolejne podejscia do calej przygody,po ewentualnym jej ukonczeniu. Trudno sie w przypadku FFX doszukacjakichs minusów, choc mozna chyba uznac, ze takowym jest brakwiekszych zmian w charakterystyce rozgrywki, jej systemie, któryznany jest od dawna dzieki poprzednim oslonom serii. Trzeba jednakprzyznac, ze system ten zostal wspaniale oprawiony i znów pozwalazassac gracza na dlugie godziny.