MAX PAYNE

Dobra grafika, niezła fabuła osadzona w realiachdzisiejszego Nowego Jorku, mafii i skorumpowanej policji, orazklimat okazały się składowymi sukcesu, jaki osiągnął ten tytuł.Przede wszystkim jednak główną role w tym sukcesie odegrałrewolucyjny swego czasu tryb bullet-time polegający na spowolnieniuakcji dziejącej się w otoczeniu bohatera, w którym Max może wnormalnym tempie celować i oddawać strzały.

Skok „na panterkę” zza kanapy, czy wyskok zza szafyw połączeniu z prowadzeniem ognia właśnie w trybie bullet-time,dały naprawdę ciekawe wizualne efekty. Max Payne jest, więc graakcji, można by powiedzieć – gra z natury „konsolowa”. Fabuła krecisię wokół zemsty bohatera za śmierć rodziny, której był niemalżenaocznym świadkiem. Nieszczęśliwy splot wydarzeń, a takżenieustępliwość Maxa, prowadzą do tego, że w końcu siedzi mu nakarku nie tylko mafia, ale także policja. Max ma jeden cel, którymusi osiągnąć – dorwać tych, którzy stoją za zamachem na życie jegorodziny. Motyw zemsty bardzo dobrze wpleciony został cala grę izgrabnie poprowadzona fabuła powoduje, ze gracz faktycznie zaczynaszczerzyć zęby na bandziorów i ma chęć im dołożyć... a ma z czego.Arsenał, który posiada na wyposażeniu Max jest, co prawdastandardowym dla każdego współczesnego bohatera strzelaninkomputerowych. Mamy pistolety, shotguny, bronie szybkostrzelne,granaty itp. Nigdy jednak sama walka na broń palna nie była takefektownie przedstawiona jak w Maxie Paynie, a autorzy doskonalewidzieli jak wzmóc klimat, obdarowując bohatera skórzanym, czarnympłaszczem, fachowo unoszącym się w powietrzu podczas „lotów” zbronią w ręku w trybie bullet-time. A trzeba przecież jeszczewspomnieć o obskurnych, iście nowojorskich lokacjach, sugestywnychdźwiękach i dużej dozie brutalności.